Musical 'Petticoat'

Op vrijdag 25 maart was het dan zover, ik ging nog voor mijn verjaardag naar de musical 'Petticoat'. Deze musical speelde die dag in Leeuwarden in stadsschouwburg de Harmonie. Dit theater is een lijsttheater, want je kijkt door een soort lijst/toneelopening en hierdoor zie je de lampen en andere delen die niet gezien mogen worden niet.
Er waren een aantal verschillende decorbeelden die op hun tijd op het podium schoven. Zo had je bijvoorbeeld het huisje van Patti en haar vader, ook was er een huisje van de familie in Amsterdam. Het decor was erg mooi en was leuk om te zien hoe snel ze op hun plek stonden. Elk personage had zijn eigen kledingsstijl. De vader van Patti had eigenlijk elke keer een gewone broek met een wit hemd aan. Patti zelf had in het begin boerse kleding aan, een bloemetjes jurkje met laarzen eronder. Later in de musical had ze telkens een mooie jurk aan met hakken. Er werd veel aan dans gedaan, ook omdat de musical ging over beroemd worden. Patti wilde zangeres worden en daar hoort dans natuurlijk ook bij. Natuurlijk was het licht ook allemaal goed geregeld, je kon iedereen op het podium goed zien. Er werd niet veel met film of video gewerkt.
De rollen van het koor was elke keer een onderdeel van de handeling. Soms was dit een groepje heren die bijvoorbeeld hielpen met de kleding, maar af en toe waren er ook mensen die aan het dansen en zingen waren zonder dat ze echt deel uit maakten van de voorstelling. Ze waren dan alleen om het een beetje op te vullen, want anders ziet het er zo saai uit als er elke keer maar 1 of 2 mensen op het podium staan.
In de voorstelling was vooral show/musicaldans, ze dansten niet met hele moeilijke technieken. Het was wel heel leuk om ernaar te kijken. Ook moet er wel een beetje gedanst worden anders is het een stuk saaier.

Patti is een meisje die woont in de provincie Groningen samen met haar vader. Ze droomt over een muzikale carrière en wil beroemd worden. Wel meerdere meisjes hebben zulke dromen, maar Patti wil haar droom ook echt najagen. Ze vertrekt naar Amsterdam om daar verder haar droom te verwezenlijken. Aangekomen in Amsterdam wordt haar koffer al gestolen. Ze komt erachter dat ze nu eigenlijk niets meer heeft, ze weet niet waar ze heen kan gaan. Dan komen er 3 jongens het toneel op, 1 ervan wordt gepest. Patti jaagt ze weg en daardoor is ze in contact gekomen met Rogier. Ze mag bij hem thuis blijven slapen. Voor Patti is alles nieuw, ze had nog nooit een stofzuiger gezien en was helemaal verast wat dat 'ding' kon. De volgende dagen wordt ze helemaal omgetoverd, ze krijgt een hele andere uitstraling. Amsterdam was heel anders dan Patti zich had voorgesteld. Ze wil meedoen aan een soort talentenjacht. Deze wint ze en tekent meteen een contract. Ondertussen is de broer van Rogier, genaamd Willem. Hij werkt tegen in de carrière van Patti. De liedjes die voor Patti worden geschreven komen uit Groningen van een goede vriend. Stiekem zegt Willem dat hij het lied had geschreven. Later in de musical vertrekt Willem naar Engeland om daar te studeren, hier ontmoet hij onder andere weer nieuwe vriendinnen. In Nederland komt Patti erachter dat ze zwanger is van Willem, ze belt hem op en hij reageert dat hij er niets mee te maken wil hebben. Patti vertrekt weer naar Groningen en wordt verliefd op de schrijver van de liedjes, namelijk Peter. Hij vind het niet erg dat ze een kindje krijgt.

Patti moet verschrikkelijk veel haar best doen om haar droom te bereiken. Als ze die droom heeft bereikt valt alles toch wel erg tegen. Veel mensen lopen haar in de weg en maken het haar erg moeilijk. In veel gevallen heeft ze het gevoel alsof ze er alleen voor staat, omdat haar vader geen contact meer met haar wil vanwege haar zwangerschap.

De relatie tussen Rogier en Patti is erg goed. Rogier is homoseksueel en begrijpt Patti helemaal. Hij steunt haar op alle punten. Ook de relatie tussen Patti en Peter is erg goed. Later in het verhaal wordt deze relatie een beetje op het spel gezet door de relatie van Patti met Willem. Uiteindelijk komt dit wel allemaal goed. De relatie tussen Patti en de moeder van Rogier en Willem was niet echt heel goed. De moeder, mevrouw van Rooden, accepteert Patti niet helemaal. Hierdoor komt ze soms wel een beetje hard over.

De personen in de musical zijn niet echt vertegenwoordigers van een bepaald standpunt. Ze hebben niet elke keer een overduidelijke mening die bij een bepaald standpunt hoort.
Ik heb het meest meegeleefd met Patti, dit komt omdat je veel te weten komt over haar gevoelens. Het hele verhaal draait ook eigenlijk om haar. Ze staat het meest op het podium.
De voorstelling is bedoeld om een boodschap over te brengen, namelijk 'Het maakt niet uit hoe je je droom waarmaakt, als je maar blijft luisteren naar je eigen hart.'
De zang en dans zorgt ervoor dat het verhaal je blijft boeien. Ook afwisseling van het decor en de mensen zorgt hiervoor. De verschillende kleding en het haar is ook leuk om te zien. Als alles hetzelfde is trekt iets niet meer de aandacht. Het meeste effect om het publiek te blijven boeien is afwisseling.

Recensies:

Petticoat 'Chantal Janzen speelt droomrol'

Datum: 05 oktober 2010

Bron: Tekst: Dennis Piek | Musical.nl, Foto's: Deen van Meer, Artwork: Govert de Roos

De afgelopen twee jaar heeft het creatieve team achter Ciske de Rat een nieuwe oer-Hollandse musical bedacht en geschreven rondom musicalster Chantal Janzen. De musical Petticoat is een prachtig cadeau van niemand minder dan Joop van den Ende aan Chantal natuurlijk, maar is dit ook zo’n groot feest voor de bezoeker? 

Om maar gelijk het antwoord op deze vraag te geven: JA! Petticoat is een groot feest voor de Nederlandse musicalliefhebber. De show kent fantastische humor, een leuke oer-Hollands setting en een briljante cast inclusief natuurlijk Chantal Janzen!

Chantal speelt de rol van Patricia ‘Pattie’ Jagersma die er van droomt de Nederlandse Doris Day te worden. Ze besluit dat ze haar droom alleen maar kan verwezenlijken door het platteland van Winschoten in te ruilen voor het grote en drukke Amsterdam.

Als een musical speciaal voor jou en om jou heen geschreven wordt is het natuurlijk begrijpelijk dat dit de nodige druk met zich mee brengt. Maar Chantal Janzen lijkt hier juist extra kracht uit te hebben geput, want ze zet haar beste vertoning tot nu toe neer. Ze speelt met de emoties van de bezoeker en weet met haar perfecte timing het publiek met name heel hard te kunnen laten lachen.

Behalve Chantal Janzen staan er natuurlijk meer toppers op het podium. Hajo Bruins is hier een fantastisch voorbeeld van. Hajo speelt de rol van Pattie’s vader Jelle Jagersma. Een verbitterde man die zijn baan is kwijtgeraakt en zijn vrouw is overleden. Hij staat er dan ook uiteraard niet achter dat Pattie naar Amsterdam vertrekt. Hajo brengt de ontwikkeling van zijn personage met volledige overtuiging en raakt het publiek met zijn emoties als in de steek gelaten vader.

De muziek van Henny Vrienten past perfect bij de jaren ’50 setting die voor de musical gekozen is. Het sterk verzuilde Nederland is duidelijk te herkennen en ook de decors en outfits zijn helemaal in deze tijd. Het is dan ook goed om te zien dat er zoveel aandacht is gestoken aan deze details. En het zijn juist de details die het decor zo mooi en herkenbaar maken.

Petticoat is tot en met 3 juli 2011 te zien in de grootste theaters van Nederland en verdient het om volle zalen te trekken. De jaren ’50 setting gecombineerd met de briljante cast en het vrolijke maar ontroerende verhaal maken Petticoat een must-see voor de liefhebbers en een perfecte musical voor het hele gezin!

(http://www.musical.nl/nieuws/recensie_petticoat_chantal_janzen_speelt_droomrol)

Mijn eigen mening:

Ik vond de musical erg leuk. Het is een leuk uitstapje en niet iets wat je elke week meemaakt. Ik vind het knap hoe het decor, het licht en de muziek zo goed in elkaar overlopen. Overal is heel goed over nagedacht. Het is een duur uitstapje, maar je krijgt ook wel waar voor je geld. Ik was nog nooit in Leeuwarden in De Harmonie geweest. Wel ben ik al 2 keer in Scheveningen naar de musical geweest. De zaal in Leeuwarden vond ik ook erg mooi. Het is heel groots. Ook vond ik dat Chantal Jansen heel mooi zong, je kon duidelijk horen wat ze zong. Onderaan de pagina kun je een promotie filmpje bekijken, kies hierbij het eerste filmpje.

Toegangskaartje:

Het kwade en het goede

Hier is de opdracht over het Kwade en het Goede:
Het Kwade en het Goede

(Klik op deze link, dan wordt het bestand geopend)

Protestopdracht

Hier is de opdracht over protest:
Protestopdracht


(Klik op deze link, dan wordt het word bestand geopend)

Theorieopdracht Salsa

Hier is de opdracht over Salsa:
Theorieopdracht Salsa

(Klik op deze link, dan wordt het word bestand geopend)

X-factor

 Verslag 15 december 2010:


Jury



We vertrokken om 12 uur vanuit school in de bus naar Amsterdam. Toen we bij de Heineken Musical Hall aankwamen kregen we een flesje cola (reclame) en moesten we wachten totdat we de zaal in mochten. De hal waar we stonden was enorm groot en stond helemaal vol. Eindelijk konden we naar binnen. Manon en ik liepen snel naar voren, zodat we op een van de voorste rijen kwamen te zitten. We hadden een geweldige plek, we konden het publiek en het podium goed zien. Toen iedereen goed zat kwam er een mannetje met een microfoon die zei wat we allemaal moesten doen. Eerst moesten we op zijn teken gaan juichen en gaan staan enz.. Dit steeds enthousiaster en heel vaak. Boven ons hingen allemaal microfoons en allemaal camera’s om ons heen. In het begin was dit wel grappig, maar na een tijdje werd dit wel saai. Voordat de audities echt begonnen, duurde dit heel erg lang. De presentatoren Wendy en Martijn kwamen ook nog even hun gezicht laten zien om foto's te maken. Verschillende mensen mochten op het podium staan en een liedje zingen, maar het was vooral wachten, wachten en nog eens wachten. Uiteindelijk kwam de jury naar binnen gelopen, waaronder Gordon, Angela, Stacey en Erik. Toen zij ook zaten en hun drinken hadden gekregen begonnen de audities eindelijk. Veel auditanten waren wel redelijk goed, maar er was er ook eentje die verschrikkelijk was. Dit was wel leuk om te zien, maar ook wel zielig dat ze door de jury zo werd afgekraakt. Tussendoor mocht je niet naar het toilet ofzo, maar een aantal kleine kinderen gingen wel. Daardoor werd de cameraman een beetje chagrijnig. Telkens zij de jury tegen de auditanten: 'Hoe voelt dat nou om voor een uitverkocht HMH te staan?'. Dan is het natuurlijk een beetje raar als er allemaal lege stoelen tussen zitten. Later, ongeveer op de helft van de audities, was er iets mis met het geluid. Weer moesten we wachten tot dit opgelost was. De jury ging ook weer weg. Toen het probleem opgelost was gingen we weer verder. Eigenlijk vond ik het wel erg lang duren allemaal. We zaten van ongeveer 3 tot half 7 in die zaal zonder van je plaats af te mogen. Ook stond de bus toen al lang te wachten... Iedereen haalde snel hun jas en gingen weer met de bus naar huis. 

Uitzending op de televisie:

Natuurlijk heb ik de audities op de televisie ook gekeken. Ik kwam één keer in beeld samen met Manon. Verder waren er volgens mij  maar 2 auditanten die wij ook echt gezien hadden. Nu ik de audities in het echt mee heb gemaakt kijk ik wel anders naar die programma's. Je weet nu echt dat een groot deel gewoon geknipt en geplakt is. Allemaal stukjes komen door elkaar in beeld. Wel is er een geheel van gemaakt.

Aanvullende vragen en opmerkingen:

Volgens mij betekent X-factor het zoeken naar talenten via de televisie. Waarin veel geld omgaat. Ik denk dat X-factor meer om het geld gaat dan echt om de talenten. Natuurlijk hebben de deelnemers (die talent hebben) er uiteindelijk wel voordeel van. De shows zoals X-factor verdienen erg veel geld door middel van reclame spotjes in de zendtijd. Bij X-factor werd er veel reclame gemaakt voor Pepsi cola. Pepsi cola geeft geld aan X-factor en tijdens de opnames kreeg iedereen een flesje cola. Deze flesjes kwamen ook regelmatig in beeld. Ook door het stemmen via het sms’en in de liveshow verdiend X-factor veel geld. De Jurering was over het algemeen wel eerlijk en de jury gaf goede verbeterpuntjes. Af en toe kwamen ze wel scherp uit de bocht, het commentaar kan best hard aankomen.

Wij moesten vooraf al gaan juichen en een staande ovatie geven, terwijl er niemand aan het optreden was. Hierdoor was het wel lastig om een beetje enthousiast te doen. Dit was helemaal aan het begin van de show. We hadden nog geen auditanten gezien. Ik wist niet dat dit zo gedaan werd, want tijdens de televisie-uitzending werd het geluid er gewoon in geplakt.

Aan de ene kant wordt je wel gestimuleerd om iets met je talent te doen, want je kunt wel bekend worden als je echt goed bent. Het is een goede mogelijkheid om ervaring op te doen als je al weet dat je later iets met zang wilt gaan doen. Volgens mij leer je heel veel van het optreden voor publiek en daar kan je later veel aan hebben. Aan de andere kant wordt je ook wel afgekraakt als je niet zo heel goed bent, dit kan erg moeilijk zijn als je tocht iets wilt doen met muziek later. Je kunt wel worden afgeschrikt door de televisie-uitzendingen, je hoort het commentaar bij iemand die denkt dat hij goed is, maar eigenlijk niet is.Ik heb nog nooit eerder zo’n soort opname meegemaakt. Wel vond ik het een keer leuk om mee te maken. De ‘televisie-industrie’ is wel erg interessant. Nu heb ik gemerkt dat een groot deel van de programma’s op de televisie erg gemaakt zijn.

Sommige kandidaten moeten wel tegen zichzelf beschermd worden. Ze denken vaak dat ze helemaal geweldig zijn, maar eigenlijk zingen ze verschrikkelijk. Deze mensen moeten vind ik door hun familie worden beschermd, niet door de mensen van de televisie. Als de kandidaten zich hebben opgegeven hebben is het hun eigen keuze. Het risico dat ze worden afgekraakt is dan hun eigen schuld.

'De maakbaarheid van de roem' betekent dat iemand die bijvoorbeeld meedoet aan X-factor en in het begin er niet echt als een ster uitziet, helemaal wordt omgetoverd tot iemand die er als een ster uitziet. Bij X-factor is dit heel erg van toepassing. Als iemand er als een boer uitziet, maar wel goed kan zingen, wordt helemaal veranderd door de visagie. Hun haren worden anders gedaan, veel make-up op en ze krijgen leuke kleding om tijdens de optredens aan te doen. Ik vind dit op zich wel logisch, want als je er niet leuk en verzorgt uitziet, stemmen ook minder mensen op je. Het gaat niet alleen om de zang maar ook om de uitstraling. Wel vind ik dat iedereen zichzelf moet kunnen blijven ookal veranderen ze qua uiterlijk.

Het podium in de HMH



De show vond plaats in de Heineken Musical Hall, dit is een enorme zaal. In de HMH kunnen 5500 staande toeschouwers. Voor de auditanten is dit natuurlijk extra spannend. Doordat de ruimte zo groot was en met al die lichteffecten, zag het er allemaal heel mooi uit. Er was één grote tribune achter in de zaal gemaakt. Voor in was een tribune in de vorm
van een half rondje. Hier waren ongeveer 6 of 7 rijen. Manon en ik zaten ongeveer op de 3de rij. In dat halve rondje stond de tafel voor de jury. Het podium was erg groot, dit kwam ook door alle lichteffecten eromheen. Achter het podium was namelijk het logo van X-factor heel groot afgebeeld. Ook waren er veel lichten om de auditant goed zichtbaar te maken. Overal stonden ook camera's en er waren veel microfoons.
Om het publiek te blijven boeien was er een entertainment mannetje. Hij zei de hele tijd tegen ons wat we moesten doen. Als hij er niet was geweest zou het een stuk saaier zijn, door het vele wachten. Sommige mensen mochten even door de microfoon zingen, dit is leuk voor een beetje tijdverdrijf.
Er werd in verschillende muziekstijlen gezongen, maar vooral popliedjes kwamen aan bod.
De X-factor draait grotendeels om aandacht, maar is ook wel een serieuze zoektocht naar talent. Veel mensen zijn bekend geworden door dit soort talentenjachten en dit hoort natuurlijk wel bij de cultuur.
 Onderaan de pagina staat nog een filmpje van de auditie van Pyke, deze auditie hebben wij ook bijgewoond. Manon en mij zie je zitten nadat Erik iets heeft verteld.

Recensies:

X FACTOR-audities komend seizoen met publiek

22nd juli 2010   ·   16 Reacties

De audities van het nieuwe seizoen X FACTOR dat in 2011 te zien zal zijn bij RTL 4 zullen niet worden opgenomen in een klein hokje, maar vanuit het theater waar publiek aanwezig zal zijn.



Hiermee gaat X FACTOR, net als Holland’s Got Talent dit seizoen, meer lijken op de Britse versie. Daar komen de kandidaten namelijk al jaren auditie doen op een groot podium, waar publiek bij aanwezig is. Dat laat Ruud de Wild vandaag weten in RTL Boulevard. Het nieuwe seizoen van de succesvolle talentenjacht zal naar verwachting begin 2011 te zien zijn bij RTL 4, welke jury-samenstelling te zien zal zijn, is nog onbekend. Dit vanwege uitspraken die jurylid Gordon ooit deed, hij zei vlak voor de halve finale afgelopen jaar niet meer te willen samenwerken met de juryleden. Maar, we kennen Gordon.

(http://mediablogger.nl/web/show/id=15553/dbid=07/x-factor-audities-komend-seizoen-met-publiek/)

Eerste audities X Factor in Heineken Music Hall

X Factor gaat bij de eerste auditierondes het theater in, zoveel kon Zappen.blog.nl deze zomer onthullen. Zenderbaas Erland Galjaard wil graag weg uit de hotels en sfeer creëren bij de eerste rondes. Zelf ging ik er van uit dat auditanten dan voor een zaaltje met misschien 300 man uit zouden komen, eigenlijk zoals nu gebeurd met de selectierondes bij Popstars. Niets is minder waar. Wie deze december auditie doet voor X Factor 2011, moet bij zijn eerste auditie meteen optreden voor een volle Heineken Music Hall!

De HMH biedt plaats aan zo’n 5500 staande toeschouwers. Ik vermoed dat voor deze gelegenheid veel stoeltjes worden neergezet, nog altijd kunnen er dan meer dan tweeduizend mensen in de Amsterdamse concertzaal. Onder het publiek ongetwijfeld eigen aanhang, maar ook betalende bezoekers. Wie de winnaar van X Factor 2011 als eerste wil zien, betaalt 7,50 euro entree per opnamedag.

RTL meldt: “Na het gigantische succes in Engeland, moeten ook de Nederlandse talenten hun zangkunsten nu niet alleen ten gehore brengen voor de jury, maar voor een zaal vol publiek. De spectaculaire audities van X Factor vinden plaats in grootste muziektempel van Nederland, de Heineken Music Hall.”

De opnames vinden plaats op 4, 5, 7, 13, 14 en 15 december. De samenstelling van presentatie en jury is hetzelfde als vorig jaar, dus mèt Gordon erbij. X Factor is vanaf 28 januari te zien op RTL 4.

Overigens slaat RTL twee weken later opnieuw zijn tentenkamp op in de HMH voor de The Voice of Holland-concerten die tussen kerst en oud & nieuw plaatsvinden.

(http://zappen.blog.nl/idols/2010/11/05/eerste-audities-x-factor-in-heineken-music-hall)

Het toegangskaartje:

Muziekwijzer, Concert 'Eensgezindheid'

Inleiding:

Ik maak mijn verslag over een concert van mijn muziekvereniging. Op zaterdag 30 oktober hebben wij een concert gehad, mij leek het leuk om mijn CKV-verslag hierover te maken. Ik speel bugel in het jeugd en grote orkest. Dit doe ik nu al voor ruim 7 jaar. Ik vind het erg leuk om te doen, er spelen ook erg leuke mensen mee. Mijn familie speelt ook mee in dit orkest, namelijk mijn broer (trombone), ooms (slagwerk, bugel en euphonium) en tante (bugel). Dit is erg gezellig. Ik ben begonnen met het spelen van bugel, nadat ik was gestopt met blokfluit. Mijn oom liet een paar instrumenten zien en ik vond de bugel wel erg mooi. Ik heb nu elke week een half uurtje les en ik speel 1 keer in de week een avond met het opleidings- en fanfare-orkest. Ons opleidingsorkest bestaat uit 19 mensen en ons fanfare-orkest uit ongeveer 40 mensen.

De dirigent van het jeugd-orkest is Elivera van Sloten. Zij gaat dit jaar afstuderen aan het conservatorium. Ze heeft het fanfare orkest gevraagd om haar te begeleiden bij een muziekstuk op de dwarsfluit. Elivera is nu ongeveer anderhalf jaar bij ons dirigent. Bij het fanfare orkest is Jeroen Drenth de dirigent, hij zit nu ongeveer 4 jaar bij onze vereniging. Sinds 4 jaar speel ik ook in het fanfare orkest. Jeroen is in vaste dienst bij Joop van der Ende theater producties. Hij heeft al bij veel musicals in de orkestbak gezeten. Zo ook toen ik naar de musical Mary Poppins ging. In 1990 is hij afgestudeerd aan het conservatorium. Jeroen heeft al veel ervaringen opgedaan in de muziekwereld.

Ik speel bugel in het Jeugdorkest.



Tijdens het concert, waarover ik dit verslag maak, kwam er ook nog een ander orkest. Namelijk excelsior uit Limmen. Dit is een harmonieorkest. In een harmonieorkest speelt slagwerk, koperblazers (trompet, bariton, trombone enz.) en houtblazers (klarinet, fagot enz.). Zij speelden met hun harmonie orkest 6 stukken. Bij het harmonieorkest is Liesbeth Zonneveld de dirigent, dit is zij nu sinds september 2004.

Mijn muziekvereniging speelde met het opleidings- en fanfare-orkest. Waar ik dus allebei in mee speel. Dit is dus een fanfareorkest, waar slagwerk, koperblazers (bugels, trompetten, bassen, hoorns enz.) en saxofonen spelen. Met het opleidingsorkest speelden we 4 stukken en met het fanfare-orkest ook 4.

Muziekstukken: (Van alle muziekstukken staat onderaan de blog een filmpje)

Eerst ga ik over een aantal stukken iets vertellen, die we met het opleidingsorkest hebben gespeeld. Het eerste stuk heet ‘La Storia’ gecomponeerd door Jacob de Haan (zie afbeelding). (Dit stuk kun je luisteren onder aan de pagina, kies La storia-fanfare OKK. Dit stuk is door een andere fanfare gespeeld)



Jacob de Haan

 In het begin wordt er rustig gespeeld, na ongeveer 10 maten wordt er al versneld. Er worden korte noten gespeeld. Vanaf dan veranderen de maatsoorten ook telkens van 2/4 naar 4/4 en andersom. Hier staat een Italiaanse muziekterm geschreven, namelijk ‘allegro’. Dit betekent dat het vlug en levendig gespeeld moet worden. Dan komt er weer een ander thema aan bod. Hier wordt er weer rustiger gespeeld. Na dit stukje van ongeveer 15 maten, wordt het snellere thema weer herhaald. De dynamiek blijft hier nog rond het forte, af en toe naar het mezzo forte en fortissimo. Elk thema wordt op een ander manier afgesloten, hierdoor kun je weten dat de muziek veranderd qua ritme en melodie. Dan komt er een rustige melodie, hier wordt mezzo piano gespeeld. Bij dit nieuwe thema staat het woord ‘larghetto’, dit betekent dat de noten langzaam, breed en gedragen gespeeld moeten worden. Dit stukje wordt gespeeld met weinig instrumenten. In de laatste maat van dit thema wordt er versterkt van mezzo forte naar forte. Hier komen er meer instrumenten bij. Je hoort het slagwerk nu ook erg duidelijk. Dan wordt er vertraagd en gaat de muziek weer over naar het thema wat al eerder is gespeeld. Een groot deel van de eerder gespeelde muziek wordt herhaald. Opeens wordt er sterker gespeeld en ook flink langzamer. Dit deel van de muziek wordt nu echt afgesloten, er begint een heel ander melodie en ritme. Er  wordt heel rustig gespeeld en zacht. Steeds meer instrumenten komen erbij en spelen sterker. De melodie die helemaal in het begin van het stuk gespeeld wordt, wordt hier weer herhaald. Het einde wordt vertraagd en er worden lange noten gespeeld.
De muziek is helemaal instrumentaal gespeeld. De instrumenten die in dit stuk spelen zijn: trompetten, bugels, sopraansaxen, altsaxen, hoorns, trombones, baritons, bassen en slagwerk. Er is veel afwisseling en herhaling van thema’s, natuurlijk is er ook sprake van meerstemmigheid. In dit stuk zitten niet echt solo’s, ook echte coupletten of refreinen ontbreken.

De componist heeft het muziekstuk denk ik om de muziek geschreven. Hij wilde dat iedereen bij het muziekstuk een ander verhaal bedenkt, zonder naar de mening van hem te kijken. Ik denk dat de muziek echt om de muziek is, want de componist heeft er geen verhaal bij bedacht of verteld waar de muziek over gaat. Het is niet echt duidelijk waarom de componist dit muziekstuk heeft gemaakt. Ik denk dat de muziek misschien wel is bedoeld als puur luisterplezier, maar dat je zelf wel over het stuk nadenkt en welk verhaal er volgens jou bij hoort. 

Een trombone

Jacob de Haan is in Heerenveen geboren in het jaar 1959. Hij speelde trombone, piano, cornet en bugel. Op 14 jarige leeftijd begon hij te componeren. Hij heeft schoolmuziek gestudeerd en in Leeuwarden heeft hij op het conservatorium gestudeerd, met als hoofdvak orgel. Nu woont hij in Rotterdam en is hij componist en arrangeur. Ook is hij dirigent en geeft hij workshops. Hij heeft ontzettend veel werken al gecomponeerd, een aantal voorbeelden zijn, in 1981: East-anglia, in 1985: Dreaming, in 1988: Corn Field Rock, 1990: La Storia en in 2009: Dakota. Dit laatste stuk, Dakota, heb ik ook met het opleidingsorkest gespeeld.

Het volgende stuk, waarover ik iets ga vertellen, is Conquest of Paradise. Dit stuk is gemaakt door Vangelis en gearrangeerd door Frank Bernaerts. (Ook dit stuk kun je beluisteren, kies het eerste filmpje)

In de eerste paar maten wordt de spanning een beetje opgebouwd. Dit doen ze door middel van een ritme steeds sterker te gaan spelen. Hierna komt het thema van dit muziekstuk voor het eerst aan bod. Het thema wordt hier piano gespeeld. Later merk je dat er steeds sterker gespeeld gaat worden, er komt een opbouw in de muziek. Opeens wordt er versterkt, de muziek gaat naar een hoogtepunt toe. Eenmaal versterkt, merk je dat er een andere melodie gespeeld wordt. Dit wordt heel groots en machtig gespeeld. Al snel genoeg spelen ze zachter, hier komt het begin thema weer. Eerst met weinig instrumenten, maar na ongeveer 6 maten komen er steeds meer instrumenten bij. Dan komt het refrein (hoogtepunt) weer. De muziek wordt nu een stukje herhaald. Aan het eind wordt er steeds zachter gespeeld, je kunt goed horen dat het muziekstuk ten einde loopt.

De muziek is instrumentaal, want in het stuk wordt er alleen met instrumenten gespeeld. (In het filmpje onder aan mijn blog is de muziek vocaal en instrumentaal, maar ik geef antwoord op base van mijn concert.) Er is absoluut sprake van meerstemmigheid, veel verschillende partijen en instrumenten spelen met elkaar. Ook komt er herhaling in het stuk aan bod. Het hoofdthema wordt namelijk vaker gespeeld. Afwisseling zit natuurlijk ook in het stuk, want zonder afwisseling wordt het muziekstuk een beetje saai. In het stuk komen niet echt solo's voor. Wel merk je dat in het begin van het stuk een thema is, hierna komt er echt een hoogtepunt. Na dit hoogtepunt wordt het thema weer herhaald. Dit kun je zien als coupletten en het refrein (hoogtepunt).



Vangelis



De muziek is niet abstract, want het stuk was een titelsong van de film Conquest of Paradise. De film was gemaakt in 1992, deze werd gemaakt ter gelegenheid van de ontdekking van Amerika door Columbus, 500 jaar daarvoor. De film gaat dus over de ontdekking van Amerika. Columbus wil een nieuwe handelsroute vinden naar Azië, in vrede met de oorspronkelijke bevolking. Zijn volgelingen willen alleen nieuw land en werken tegen Columbus. Columbus eindigt uiteindelijk in armoede. In de muziek kun je goed merken wanneer Amerika ontdekt wordt. Dit is namelijk op het hoogtepunt. De componist wilde niet echt een boodschap overbrengen. De muziek is bedoeld ter ondersteuning van een filmfragment.

Vangelis is een Griekse muzikant en is in 1943 geboren in Volos. De genres waarmee Vangelis veel werkt zijn instumentale, klassieke, elektronische, progressieve rock en newagemuziek. Hij is vooral bekend geworden met de filmmuziek Chariots of Fire, hiermee heeft hij een oscar gewonnen, Blade Runner en Conquest of Paradise. Vangelis heeft nooit muziekles gehad en is nauwelijks in staat bladmuziek te lezen. Slechts 1 keer heeft Vangelis een concert gegeven in Nederland, dit was in 1991 in Rotterdam.

Het laatste stuk waar ik iets over ga vertellen, is genaamd Fulco de minstreel, gemaakt door Leon Vliex. Dit stuk hebben we met het fanfare-orkest gespeeld, hiermee hebben we aan een concour meegedaan in Zaandam. (Dit stuk heb ik in een filmpje opgenomen tijdens een concert. Het beeld is niet heel goed, maar je kunt de muziek wel goed horen.)


Het fanfare-orkest



Het muziekstuk begint heel groots en machtig. Een bepaalde melodie wordt door verschillende instrumenten door elkaar gespeeld. Er wordt redelijk sterk gespeeld. Na een tijdje wordt er verzacht en komt er een ander thema aan bod. Dit thema wordt heel licht gespeeld, niet zo heel sterk. Geleidelijk gaat dit over in een andere melodie, dit is een heel vrolijke melodie. Het thema van hiervoor wordt nu weer herhaald, zo wordt het stuk meer een geheel en past alles goed bij elkaar. Dit deel van het muziekstuk wordt hier afgesloten, een nieuwe melodie begint. Alle instrumenten vullen elkaar aan en hierdoor ontstaat er een nieuwe melodie. Opeens spelen er minder instrumenten, dit is een stukje van ongeveer 7 maten. Zo wordt de muziek niet saai om naar te luisteren, doordat er afwisseling in zit. Na de 7 maten komt de vorige melodie weer terug. De melodie wordt wel gevarieerd, maar je hoort wel dat alles nog bij elkaar past. Weer komt een afsluiting van een thema, nu wordt dit gedaan door langere noten te spelen. Even wordt het stil en opeens kun je het slagwerk horen. Na een tijdje hoor je een soort aankondiging van iemand. Er wordt een roffel gespeeld, hierna hoor je de trompetten. Zij spelen steeds sterker. Na de trompetten wordt er heel gehaast gespeeld. Dit wordt ook steeds sterker, de spanning wordt erg opgebouwd. Ineens stort alles in, van een hogere noot wordt er naar een lagere noot gespeeld met op het eind een trommelslag. Het gedeelte vanaf de roffel tot de trommelslag wordt nu 2 keer herhaald. Natuurlijk wel een variatie hiervan. Na deze herhalingen speelt het orkest zachter en met minder instrumenten. Als er een aantal maten gespeeld zijn kun je een nieuwe melodie horen. Deze melodie wordt afgesloten door een lange, lage noot. Een andere melodie wordt door 1 iemand gespeeld, maar wel met begleiding natuurlijk. Uiteindelijk komen er steeds meer instrumenten bij die de melodie spelen, er worden allemaal variaties gespeeld. Ook speelt het orkest steeds sterker. Door de vesterking, versnelling en het vele aantal instrumenten dat speelt, wordt de muziek heel groots. Later spelen er steeds minder instrumenten en wordt ook dit stuk afgesloten met een lange noot. Je kunt nu duidelijk merken dat er een ander thema wordt gespeeld. Het is namelijk veel zachter en rustiger dan hiervoor. Eerst hoor je de begleiding spelen en later komt er een solist bij. Deze speelt een hele mooie en rustige melodie. Deze melodie wordt na een tijdje vestoord door de trompetten, deze zorgen ervoor dat dit stukje goed wordt afgesloten. Meteen onstaat er een nieuwe melodie deze houdt zich heel lang aan. Steeds komen er andere instrumenten bij en stoppen er anderen. Het hele stuk eindigt hier doordat er sterker en kortere noten worden gespeeld.



Dit stuk is natuurlijk ook weer instrumentaal gespeeld. Er is veel sprake van afwisseling, herhaling en meerstemmigheid. Vaak wordt er een melodie op een andere manier herhaald. Je kunt niet echt coupletten en refreinen in dit stuk vinden, wel zijn er 2 solo's. Namelijk 1 door een bugel en 1 door een trombone.



Leon Vliex



De muziek is niet abstract, want je merk dat er een verhaal in zit door de manier van het spelen. Door de melodieen voel je dat het stuk niet zomaar is geschreven, dat er een verhaal in zit. Het stuk gaat over een verhaal dat zich in 1297 afspeeld. Fulco de Minstreel was knecht van Heer Gijsbrecht van IJsselstein en van diens vrouw Bertha van Arkel. Toen Heer Gijsbrecht gevangen genomen was, ging Fulco op pad om hem te bevrijden. Hij slaagde daarin en wordt als dank tot ridder geslagen en benoemd tot kasteelheer van slot Heukelom. Dit verhaal wordt helemaal uitgebeeld in het muziekstuk. De schrijver van het muziekstuk maakte dit voor fanfare Excelsior uit IJsselstijn. Het stuk was een jubileumcompositie voor het 100 jarige bestaan van dit orkest. Met dit stuk wil hij geen boodschap overbrengen. De muziek is bedoeld als amusement en het vertellen van een verhaal.

Leon Vliex heeft op een leeftijd van 19 jaar muziekwetenschappen gestudeerd aan de rijksuniversiteit in Utrecht, ook heeft hij een studie in Hilversum aan het conservatorium gevolgd. Tijdens zijn studie begon hij al met het componeren van stukken. Nu heeft hij al vele opdrachten vervuld om nieuwe stukken te componeren, hij is ook dirigent van 4 fanfares.



Het jeugd-orkest

 
Slot:

Ik vond het leuk om iets te vertellen over de stukken die ik heb gespeeld. Zo kom je ook goed achter de achtergrond van het stuk en weet je waar het over gaat. Je kunt het stuk dan misschien beter begrijpen en het mooier spelen. Wel was het moeilijk iets over de muzikale middelen te vertellen. Ik denk dat dit toch wel goed gelukt is.  

Ik wil zelf verder niet echt iets in de muziek gaan doen later. Ik vind het leuk om muziek te maken, maar houd dit liever gewoon als hobby. Wel ben ik van plan volgend jaar of dat jaar erna mijn C-diploma te gaan halen van het HaFaBra.

Ik ben nog nooit bij een profesionele uitvoering geweest. Ik zou het wel leuk vinden om dit een keertje mee te maken.

Krantenartikel:

Najaarsconcert Eensgezindheid

EGMOND -BINNEN - Muziekvereniging Eensgezindheid Egmond-Binnen zal op zaterdag 30 oktober haar najaarsconcert verzorgen. Deze avond treedt naast het opleidings- en fanfareorkest van de vereniging, de harmonie Excelsior uit Limmen op.

Het opleidingsorkest van Eensgezindheid staat onder leiding van Elivera van Slooten, terwijl Jeroen Drenthe het fanfare-orkest dirigeert. Harmonie Excelsior wordt geleid door Liesbeth Zonneveld.
Het belooft een geanimeerd concert te worden met een programma dat een populair karakter draagt. Werken van o.a. Alfred Reed, Leon Vliex, George Lloyd, Jan de Haan, Derek Bourgeois, Hendy, Custer en James Hosay zullen de revue passeren
Het concert vind plaats in Dorpshuis de Schulp, Visweg 45 te Egmond-Binnen en vangt aan om 20.00 uur. De toegang voor donateurs is gratis, andere bezoekers betalen vijf euro per persoon.

(http://www.contactmetdeegmonden.nl/nieuws/1951803-najaarsconcert-eensgezindheid)

 

Programmaboekje:

Blz. 1



Blz. 2



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



Blz. 3



Blz. 4

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Blz. 5



Blz. 6

 

Theaterwijzer toneel, Over zolen die maar niet slijten willen.

Het logo van de speelgroep

Tijdens de PTA-week hebben we een voorstelling gezien genaamd, over zolen die maar niet slijten willen. Gespeeld door La Pralinette de Papa Nugue. Hier volgt meer informatie over de voorstelling.

Vorm:

De voorstelling was een vlakke vloertheater, het publiek zat dus op dezelfde hoogte als het toneel. Doordat de toneelspelers dichtbij het publiek kunnen komen, is het publiek meer betrokken bij het spel.

Er werden verschillende attributen gebruikt tijdens het toneelstuk. Als decor waren er eigenlijk alleen 2 rijdende witte blokken, er was statisch licht, de kostuums waren elke keer weer anders, want de personages trokken af en toe wat anders aan. Wel was opvallend dat deze kleding altijd wit was. Qua attributen was er een rolstoel waar de man in zat, een computer en rolschaatsen. Er werd niet veel aan dans gedaan, maar in 1 stukje gingen ze dansen met rolschaatsen aan. Ook werd er gebruik gemaakt van videofilmpjes, deze beelden uit hoe het dagelijks leven gaat in een rolstoel. De filmpjes waren vooral ondersteunend. Ook werd er op de computer getypt, door de man in de rolstoel. Met behulp van een laser kon hij op een speciaal toetsenbord typen.

Geluidseffecten werden veel gebruikt, deze geluiden waren vooral tijdens het omkleden en bij veranderingen in het decor. Hier werd de muziek dus gebruikt voor afleiding, zodat het niet opeens stil wordt. Ook werd er gezongen en bij de autocrash werden er ook geluidseffecten gebruikt. Hier werd de muziek dus ondersteunend gebruikt.

Inhoud:

In deze voorstelling krijg je het leven van een gehandicapte man te zien. Je komt erachter hoe afhankelijk hij is van andere mensen in zijn leven. De man heeft een dwarslaesie en kan alleen nog zijn hoofd bewegen en een hand. Dit is gekomen door een auto ongeluk. Erik had zijn gordel niet om en is toen over de kop geslagen. Zelf reed hij niet, maar zijn allerbeste vriend. De voorstelling is gebaseerd op het leven van deze man (Elmer) en hij speelt zelf ook mee, als Erik, de hoofdpersoon. Samen met 4 andere spelers, laten ze zien in welke situaties hij komt en hoe moeilijk het soms is.

Op de achtergrond zie je vaak Erik typen, met een speciale toetsenbord. Hij heeft een bril met een laserlampje en door de laserlamp op de knoppen van het toetsenbord te houden kan hij typen. Op deze manier beschrijft hij allemaal dagelijkse dingen, zoals de hoeveelheid medicijnen die hij moet innemen op een dag. Ook zie je af en toe op het scherm een filmpje, met daarop de dagelijkse dingen afgebeeld. Zo kun je je goed inleven in hem, hoe moeilijk het soms is.

In de voorstelling worden dus allemaal situaties uitgebeeld die Erik in zijn leven tegen is gekomen. Zo gaat hij bijvoorbeeld naar de bank, want hij wilde iets regelen. Door de mensen daar wordt hij heel anders behandeld dan iemand die niet gehandicapt is. De werknemers doen net alsof hij gek is. Hierdoor rijdt hij boos weg, dit is volgens mij heel frustrerend.

In een andere scene verteld ieder personage waar ze bang voor zijn of waar ze zich voor schamen. Dit loopt uiteindelijk uit op een ruzie. Wel zie je hierdoor goed dat iedereen zijn onzekerheden heeft en niet alleen Erik.

Doordat Erik dit is overkomen door een auto ongeluk, toen zijn vriend achter het stuur zat. Ook werd er in een scene uitgebeeld, hoe het voor zijn vriend was. Zijn vriend had niets aan het ongeluk over gehouden. Daardoor had die vriend een groot schuld gevoel, hij heeft ook nooit contact met Erik opgenomen. In deze scene laat Erik ook goed zien hoe hij het vind dat zijn vriend nooit meer naar hem toe is gekomen.

De voorstelling zet je wel aan het denken, want je ziet goed hoe normaal Erik eigenlijk is. Hij is ook helemaal niet zo treurig, wat je wel zou denken bij iemand die een dwarslaesie heeft.

            De conflicten die in de voorstelling worden laten zien, gaan vooral over vooroordelen en het behandelen van gehandicapte mensen. Vaak worden gehandicapte mensen heel anders behandeld, doordat veel mensen denken dat ze niets meer kunnen. Dit is meestal niet zo, de vooroordelen zorgen ervoor dat deze mensen niet serieus genomen worden. Dit is erg frustrerend voor hen. In de voorstelling zie je dat er door de vooroordelen ook problemen zijn in de verzorging. Er heerst ook discriminatie en tijdens de voorstelling schelden de personages elkaar ook uit.



De 5 spelers in de voorstelling

             In de voorstelling spelen 5 personages, de rollen die ze spelen zijn elke keer anders. De hoofdrol wordt gespeeld door Erik, Erik zit in een rolstoel en komt voor zijn mening op. Hij laat goed zien dat hij als een ‘normaal’ mens behandeld wil worden. Dit laat hij vaak op een humoristische manier merken. Elke personage speelt zeker wel 1 keer als Erik, zo laten ze zien dat ze allemaal hetzelfde zijn. Dat Erik eigenlijk niet verschilt van de andere personen. Dan heb je nog Bas, dit is de vriend van Erik die met hem in de auto zat tijdens het ongeluk. Hij schaamt zich er heel erg voor dat Erik een dwarslaesie heeft en hijzelf nog helemaal gezond is. Daarom is Bas al 2 jaar lang niet bij Erik langs geweest. Hij heeft het er nog steeds heel moeilijk mee. Ook Erik vind dit heel moeilijk. De andere personen spelen bijvoorbeeld de verzorgers van Erik, medewerkers van de bank enz. Deze personages spelen dus eigenlijk de rollen die bij de scène past. Wel is heel opvallend dat 1 persoon altijd heel erg verlegen is, dit merk je goed aan haar gedrag.

            De onderlinge relaties tussen de personages is moeilijk te zeggen, omdat de rollen heel vaak anders zijn. Wel kun je zeggen dat er een spanning zit in de relatie tussen Erik en Bas. Vroeger was deze relatie erg sterk, maar door het ongeluk is deze niet meer gegroeid. De relatie tussen Erik en de verzorgers is niet heel goed, dit kun je merken doordat er problemen zijn in de verzorging van Erik. Hij voelt zich niet fijn met de verzorgers om zich heen.

            De mensen in de voorstelling willen een standpunt overbrengen aan het publiek. Dit standpunt is dat Erik serieus genomen wil worden. Ook al is hij gehandicapt, hij blijft gewoon een mens. Hij kan niet meer lopen, maar in zijn hoofd is hij hetzelfde als voor het ongeluk. De personages willen vertellen dat je iedereen gewoon hetzelfde moet behandelen. Ook al zijn er vooroordelen en is het soms moeilijk om iemand met een handicap op de juiste manier te behandelen.

            Ik denk dat het wel logisch is dat ik het meest heb meegeleefd met Erik, je krijgt zijn hele leven te zien. Hoe moeilijk zijn leven af en toe is en natuurlijk ook hoe Erik zelf naar zijn leven kijkt. De hele voorstelling is gebaseerd op zijn leven, op alles wat hij heeft meegemaakt. Doordat je zijn leven helemaal te weten komt leef je makkelijker met diegene mee. Vooral de situaties uit het dagelijks leven zijn genomen om uit te beelden. Hierdoor ben je je er goed van bewust dat je erg blij moet zijn met het leven dat je nu hebt.

Functie:

            Het doel van de voorstelling is een mening of boodschap overbrengen, namelijk dat iedereen serieus genomen moet worden ook al is er iemand gehandicapt. Ook moet je je niet te veel vasthouden aan vooroordelen, vaak zijn deze niet waar. Vooroordelen worden gevormd door een paar waarnemingen, maar dit geld vaak niet voor alle personen.

Een foto van een scene in de voorstelling

             Er zijn een aantal theatrale middelen gebruikt, qua decor is er de rolstoel, qua kleding de korte rokjes van de verpleegsters, qua belichting is er niet zoveel te zeggen, want de belichting was erg slecht. In de muziek worden de gevoelens van de personages goed uitgebeeld. De filmbeelden worden bedient door Erik met een speciaal programma, zodat hij kan typen op de computer.

            De regisseur heeft filmbeelden, geluidseffecten en de rolstoel gebruikt om het publiek te blijven boeien. Ook werd er veel gebruik gemaakt van afwisseling. Ik denk dat de afwisseling in de voorstelling het meest effectief was, want hierdoor moet je steeds op blijven letten. Anders snap je niets meer van de voorstelling. Je moet je hoofd er telkens bij houden, de personages veranderen elke keer.

Mijn mening:

Poster van de voorstelling



             Ik vond de voorstelling erg interessant, je kunt je goed meeleven en ik kwam erachter dat ik erg blij ben met hoe ik nu leef. Dat ik nog helemaal gezond ben en geen verzorgers nodig heb om mijn dagelijkse dingen te kunnen doen. In de voorstelling wordt er erg op gewezen dat je een gehandicapte op dezelfde manier moet behandelen. Dit vind ik ook wel logisch, maar mij lijkt dat wel erg moeilijk als je nog nooit echt in aanraking bent geweest met gehandicapte mensen. Ik vind dat de boodschap van de voorstelling goed naar voren is gekomen.

            Na de voorstelling kregen we nog een workshop die verder in ging op de boodschap van de voorstelling. Een van de toneelspelers kwam bij ons in de klas, we gingen met de hele groep opdrachten doen. Door deze opdrachten leerde je om te gaan met mensen met een handicap. Je kunt hierdoor ook meer begrijpen hoe het voor die mensen is. Een voorbeeld van zo'n opdracht: Stel je voor aan iemand die blind/doof is. Het is in het begin moeilijk om jezelf goed duidelijk te maken. Ook moest 1 persoon doen alsof diegene een dwarslaesie had. Een andere persoon moest dan bijvoorbeeld de tanden poetsen, haar goed doen, eten/drinken geven enz. Dit is goed voor de persoon die speelt dat hij een dwarslaesie heeft. Je kunt je dan goed verplaatsen in een ander persoon die echt gehandicapt is, want je merkt dat je erg hulpeloos bent als je bijna niets kunt bewegen. Ook is het goed voor degene die moet helpen, je leert goed om te gaan met mensen die iets niet of nauwelijks kunnen. De workshop vond ik erg leerzaam.